ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣ, "ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΗΜΙΤΕΛΗ ΘΑΝΑΤΟ"

Dionisis Vitsos

Αθήνα

ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣ (1974-2000), 

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΗΜΙΤΕΛΗ ΘΑΝΑΤΟ

σελ. 397-401, 402,408-9,419-20,444. 

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ

ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣ,

ΙΣΤΟΡΙΑ (ΚΩΜΙΚΟΤΡΑΓΙΚΗ) 

ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ 1830-1974, 

σελ. 419,436-7,

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ

«Στην πραγματικότητα δεν υπήρξε σοβαρή αντίσταση κατά της χούντας. Η αντίσταση ήταν λίγο ως πολύ πλατωνική, εκτός απʼ την ηρωική μεν αλλά δυστυχώς αποτυχημένη απόπειρα του Αλέξανδρου Παναγούλη να σκοτώσει το δικτάτορα. Όλες οι προσπάθειες για οργάνωση ένοπλης αντίστασης έμειναν σχέδια, ενώ οι βομβιστικές ενέργειες κάποιων ζωηρών και ριψοκίνδυνων γίνονταν ερήμην των μεγαλυτέρων σε αριθμό αντιστασιακών οργανώσεων, του ΠΑΜ και του ΠΑΚ. 

Ούτε το πεπειραμένο ΚΚΕ ενέκρινε την βίαιη εξέγερση, τώρα που και τα αστικά κόμματα θα την επιθυμούσαν πολύ. Τελικά το πράγμα περιορίστηκε σε μία τουριστικού τύπου αντίσταση απʼτο εξωτερικό, όπου πρωταγωνιστούσε, όπως και στο κυρίως ειπείν θέατρο, η πληθωρική Μελίνα Μερκούρη, που το έπαιζε Πασιονάρια.

Ακούστε τώρα και τον Γιώργο Σεφέρη στο περίφημο κείμενο του κατά της χούντας, γραμμένο το Μάρτιο του 1969 . Του χρειάστηκαν δυο χρόνια για να αποφασίσει να μιλήσει, λίγο πριν πεθάνει: «Είναι μια κατάσταση (η χούντα) που όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές με πόνο και μόχθο πάνε κι αυτές να καταποντιστούν μέσα στο έλος, μέσα στα τελματωμένα νερά. Τώρα ξαναγυρίζω στη σιωπή μου..” Γιατί κύριε; Είναι στάση πνευματικού ανθρώπου αυτή; “Είμαι ένας άνθρωπος χωρίς κανένα πολιτικό δεσμό και μπορώ να πω χωρίς φόβο και πάθος: Βλέπω μπροστά μου το γκρεμό που μας οδηγεί η καταπίεση. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει . Είναι εθνική επιταγή…” Σύμφωνοι , σεβαστέ μου , μεγάλε ποιητή. Όμως και οι δικτάτορες για εθνική επιταγή μιλούν .

Ποιες από τις δυο εθνικές επιταγές είναι η σωστή ; Σας βεβαιώ καμία . Η δικτατορία δεν είναι λύση . Όμως ούτε η μεγαλόστομη αοριστολογία ενός σπουδαίου ποιητή που συνήθισε να κρύβεται πίσω απ` την αμφισημία της ποίησης είναι λύση . Πάντως ο Σεφέρης μίλησε . Ο Ελύτης δε μίλησε. Πάρα πολλοί δε μίλησαν.

Ο Σπυρίδων Μαρκεζίνης, γνωστός και ως «πίθηκος», ήταν πολύ άτυχος. Διορίστηκε πρωθυπουργός την 8η Οκτωβρίου 1973, και ενάμιση μήνα μετά την ορκωμοσία του, εκδηλώνεται η εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ήρθε στην εξουσία υποτίθεται για να εκτονώσει την κατάσταση και να κατασιγάσει τα πάθη μετά την εξέγερση της Νομικής αλλά τα πάθη φούντωσαν εντελώς απροσδόκητα στο Πολυτεχνείο από την 14η Νοεμβρίου 1973 που αρχίζει η κατάληψη, μέχρι τη νύχτα του Σαββάτου προς Κυριακή της 17ης Νοεμβρίου, που τα τανκς θα σπάσουν την πόρτα και θα καταστείλουν την αυθόρμητη, αυτοκαθοδηγούμενη και ακαθοδήγητη από τα κόμματα φοιτητική εξέγερση.

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί η εξέγερση του Πολυτεχνείου ονομάστηκε έπος. Τούτη η αυθόρμητη παθητική αντίσταση στη χούντα έχει μάλλον έναν λυρικό παρά έναν επικό χαρακτήρα. Και η επέλαση των τανκς κατά των νεαρών αόπλων έχει περισσότερη σχέση με γκραν κινιόλ μέσα στη νύχτα παρά με έπος.

Το «έπος» δημιούργησε εντελώς κατά λάθος μια «ηρωίδα», τη Μαρία Δαμανάκη, της οποίας ο ηρωισμός συνίσταται στην εκφώνηση -από το ραδιόφωνο των φοιτητών- των συνθημάτων και των ανακοινώσεων της συντονιστικής επιτροπής.

Πάντως πολλοί είχαν την ευκαιρία να βάλουν υποψηφιότητα για πολιτικοί εκεί μέσα στο Πολυτεχνείο. Για τον Μίμη Ανδρουλάκη, τον Κώστα Λαλιώτη και τον Στέφανο Τζουμάκα, ηγετικά στελέχη της εξέγερσης, ο δρόμος προς τη Βουλή, την πολιτική σκηνή, το πολιτικό παρασκήνιο και την εν γένει ελληνική πολιτική αθλιότητα, ξεκινάει από κει. 

Δεν πήγα ποτέ στο Πολυτεχνείο, ούτε μέσα ούτε έξω, ούτε τότε ούτε αργότερα. Δεν πήρα ποτέ μέρος στις προσκοπικές τελετές και τις ηλίθιες πορείες κατά την ημέρα της «επετείου του Πολυτεχνείου» τούτο το μεγάλο συλλογικό άλλοθι για την ηθική ανεπάρκεια ενός ολόκληρου λαού.

Πρόκειται για ένα πολύ βολικό άλλοθι, που το οικειοποιήθηκαν όσοι νοιώθουν την ανάγκη να ξεπλύνουν την ντροπή για την απέραντη δειλία τους επί έξι ολόκληρα χρόνια.»

~~~~~~~~~~

[ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣ: Κριτικός Κινηματογράφου, συγγραφέας και δημοσιογράφος σε διάφορες εφημερίδες όπως Το Βήμα (1974 - 1983), Έθνος (1983 - 1998) και Ελευθεροτυπία (1998 ως το θάνατό του). Δεν περιοριζόταν στην κριτική κινηματογράφου, αλλά έγραφε σχόλια και επιφυλλίδες που άπτονταν ευρύτερων πολιτικών και κοινωνικών θεμάτων.

Δίδαξε κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου, στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης, στο Ινστιτούτο Γκαίτε και αλλού.

Από τα Σέρβια της Κοζάνης.

Στη διάρκεια της δικτατορίας βασανίστηκε και εκτοπίστηκε στις φυλακές της Αίγινας. 

Υπήρξε συνειδητοποιημένος μαρξιστής-κομμουνιστής, αλλά όχι ενταγμένος σε κόμμα. Μέσα από τα βιβλία του ανέλυσε ιστορικά θέματα καθώς και τη μαρξιστική και κομμουνιστική θεωρία με τρόπο απλό, αλλά όχι απλουστευτικό.]

Δεν την λένε «κάτεργο», την λένε «COSCO»

Δημήτρης Κ. Τζανακάκης

ΡΕΘΥΜΝΟ

Δεν την λένε «κάτεργο», την λένε «COSCO»

του Νίκου Μπογιόπουλου // Στον "Ημεροδρόμο"

Ο «Ημεροδρόμος» αποκαλύπτει το εργασιακό καθεστώς που επικρατεί στην Cosco και αφορά στο 90% και πλέον των εργαζόμενων στην πολυεθνική μέσω των εργολαβικών εταιρειών που ουσιαστικά την «πλαισιώνουν».

Ο «Ημεροδρόμος» αποκαλύπτει τις δεσμεύσεις που υπαγορεύονται στους εργαζόμενους μέσα από τις συμβάσεις που έχουν υπογράψει με τους εργολάβους, συμβάσεις που τελούν αυτή την ώρα εν ισχύ.

Σημείωση: Η Cosco είναι η πολυεθνική που έχουν επισκεφθεί ένας πρόεδρος της Δημοκρατίας, δυο πρωθυπουργοί (Σαμαράς, Τσίπρας) και πλειάδα υπουργών, απ’ όπου και φρόντισαν να μιλήσουν για τους «ευτυχείς εργαζόμενούς της» και για την εν γένει… προσφορά της στον τόπο.

«Πίστη και επιμέλεια στις υποθέσεις του εργοδότη»!

Σύμφωνα με την σύμβαση εργασίας που υπογράφουν οι εργαζόμενοι, οι «ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ» είναι μεταξύ άλλων οι εξής:

«Ο Εργαζόμενος υποχρεούται έναντι του Εργοδότη σε υποχρέωση πίστης που αναλύεται σε απαγόρευση διάδοσης εταιρικών μυστικών και πληροφοριών σε οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο (…) απαιτείται από τον Εργαζόμενο να συναινεί πλήρως και να υλοποιεί άμεσα και χωρίς την παραμικρή κωλυσιεργία ή πλημμέλεια τις εντολές και οδηγίες του Εργοδότη, καθώς επίσης και να επιδεικνύει ιδιαίτερη επιμέλεια και προσοχή της διαχείρισης των καθημερινών υποθέσεων του Εργοδότη (…)».

Μάλλον δεν χρειάζεται κάποιο σχόλιο…

Εργαζόμενοι «από εκμετάλλευση σε εκμετάλλευση»!

Στο εδάφιο «ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΚΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ» μεταξύ άλλων διαβάζουμε:

«Κάθε εργασία παρεμφερής με την άνω κύρια απασχόληση του Εργαζόμενου ή εν γένει κάθε απασχόλησή του σε εργασία που θεωρείται συναφής με αυτήν (…) δεν θεωρείται πρόσθετη εργασία και ρητά συμφωνείται ότι δεν θα οφείλεται γι’ αυτήν περαιτέρω αμοιβή για πρόσθετη εργασία (…)».

Το… ειδυλλιακό εργασιακό καθεστώς εξειδικεύεται και λίγο παρακάτω στο εδάφιο «ΤΟΠΟΣ ΠΑΡΟΧΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ» όπου διαβάζουμε:

«Ο Εργοδότης δικαιούται να μεταθέτει ή αποσπά τον εργαζόμενο από εργασία σε εργασία, από βάρδια σε βάρδια, από τμήμα σε τμήμα, από μηχάνημα σε μηχάνημα, από εκμετάλλευση σε εκμετάλλευση κτλ. Ως τόπος (έδρα) της εργασίας του Εργαζόμενου συμφωνείται όλη η Ελλάδα»!

Όποιος, λοιπόν, θέλει να μάθε τι σημαίνει εργαζόμενος – λάστιχο, εργαζόμενος – εξάρτημα, εργαζόμενος – περιουσιακό στοιχείο του αφεντικού, που μπορεί να τον στέλνει σε όποιο σημείο της Ελλάδας θέλει, να τον εκμεταλλεύεται όπως θέλει («από εκμετάλλευση σε εκμετάλλευση»!) και εκείνος, ο εργαζόμενος, να μην δικαιούται όχι να αρνηθεί αλλά ούτε και να σκεφτεί αποζημίωση για πρόσθετη εργασία, τότε ας κοιτάξει εκεί: Cosco.

16 μέρες δουλειά αλλά κάθε μέρα… απίκο!

Στο εδάφιο «ΩΡΑΡΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ» αναφέρεται:

«(…) το ωράριο εργασίας του Εργαζόμενου θα είναι τριάντα δυο (32) ώρες την εβδομάδα (…) ήτοι δεκαέξι (16) ημέρες το μήνα (…). Ο Εργαζόμενος θα ενημερώνεται εγκαίρως για τις ώρες και τις ημέρες της εργασίας του (…). Η υπέρβαση του ημερήσιου ωραρίου απασχόλησης θα λαμβάνει χώρο μόνο κατόπιν προηγούμενης έγγραφης εντολής (…) άλλως θα λογίζεται οικειοθελής παραμονή στο χώρο εργασίας».

Και παρακάτω:

«Επειδή για κάποια διαστήματα το χρόνο, οι δραστηριότητες της επιχείρησης παρουσιάζουν εποχική αύξηση, για την αντιμετώπιση των αναγκών αυτών, συμφωνείται ότι ο εργαζόμενος εφόσον το επιθυμεί θα παρέχει τις υπηρεσίες του καθ’ όλες τις ημέρες το μήνα (…) χωρίς αυτό να θεωρείται ότι μετατρέπει την εκ περιτροπής σύμβαση εργασίας σε πλήρη απασχόληση»

Με άλλα λόγια,

- εκ περιτροπής εργασία,

- χωρίς σταθερές μέρες και ώρες,

- με τον εργαζόμενο, όμως, να είναι υποχρεωμένος να βαρέσει προσοχή κάθε μέρα και ανά πάσα στιγμή,

- και που όποτε τον καλέσουν, αν… ξεχαστεί η «ανωτέρα αρχή» και δεν εκδώσει έγγραφη εντολή, τότε η υπερωρία του θα λογίζεται σαν… οικειοθελής παραμονή στην εργασία.

Δεν ξέρουμε αν το μοντέλο είναι… κινέζικο. Τόσο καπιταλιστικό, όμως, ώστε να το λατρεύουν οι απανταχού της Γης κεφαλαιοκράτες, σίγουρα είναι.

Αποδοχές οι ανώτερες από τις… κατώτατες

Στο εδάφιο «ΑΠΟΔΟΧΕΣ» είναι όλα τόσο ξεκάθαρα που μιλούν από μόνα τους. Διαβάζουμε:

«(…) στο παραπάνω ποσό (συμβατικές αποδοχές), το οποίο είναι ανώτερο από το νομίμως οριζόμενο ως κατώτατο (…) περιλαμβάνεται η αμοιβή για οποιασδήποτε φύσης επιδόματα, καθώς και για κάθε πρόσθετη πέραν της νομίμου εργασία που ήθελε παρασχεθεί (αμοιβή νυχτερινής εργασίας, αμοιβή Κυριακών, Αργιών, αμοιβή για εκτός έδρας εργασία, αμοιβή αναπληρωματικής εβδομαδιαίας ανάπαυσης κλπ), η οποία τυγχάνει συμψηφιστέα κατά νόμω οφειλόμενη μισθολογική παροχή και αποζημίωση».

Αυτό είναι το καθεστώς που επικρατεί στην Cosco.

Να, λοιπόν, γιατί είναι αναγκαίος, αλλά και σπουδαίος ο αγώνας των εργαζομένων εκεί. Ενας αγώνας που κόντρα στο αντεργατικό νομικό πλαίσιο, τους αντιαπεργιακούς νόμους των κυβερνήσεων, τα δικαστήρια, κανάλια, εφημερίδες, ακόμα και εργοδοτικά “σωματεία” με στόχο τη διάσπαση των εργαζομένων, κατάφερε ήδη την πρώτη νίκη:

Την κατάκτηση από τους εργάτες της έκδοσης της εγκυκλίου 4151/2018 με την εντάσσονται οι λιμενεργάτες στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα (ΒΑΕ), γεγονός που σηματοδοτεί ότι η εργοδοσία της “Cosco” οφείλει να διαμορφώσει ανάλογα και άμεσα τα μισθολογικά δικαιώματα των λιμενεργατών και τις κοινωνικοασφαλιστικές τους εισφορές.

Να γιατί κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος και να γιατί ο αγώνας αυτός πρέπει να συνεχιστεί έχοντας την αλληλεγγύη όλου του εργαζόμενου λαού. 

__________
Τμήματα του κειμένου της σύμβασης μπορείτε να δείτε σε εικόνες εδώ:
https://www.imerodromos.gr/den-tin-lene-katergo-tin-lene-c…/

The Economist: “Από τον Παπανδρέου στον Τσίπρα κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για Success Story”

 Ελλάδα, Επικαιρότητα, Οικονομια

Το Βρετανικό περιοδικό με αφορμή την έξοδο της χώρας από το πρόγραμμα αναφέρει ότι η… « Ελλάδα, που έχει απομείνει με ανεπαρκείς δημόσιες υπηρεσίες, πολύ υψηλούς φορολογικούς συντελεστές, αδύναμα θεσμικά όργανα και άθλια δημογραφικά στοιχεία, θα πρέπει να πετυχαίνει μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα (δηλαδή πριν από την καταβολή τόκων) για τις επόμενες τέσσερις δεκαετίες»

Με αφορμή την επικείμενη έξοδο της χώρας από το τρίτο πρόγραμμα διάσωσης και με αναφορές στις δηλώσεις του τότε Έλληνα πρωθυπουργού, Γ. Παπανδρέου από το Καστελόριζο, όταν η κρίση ξεκινούσε και εκείνος έκανε λόγο για μια νέα Οδύσσεια, το βρετανικό περιοδικό Economist εκτιμά ότι θα ήταν ωραία να νομίζει κανείς ότι οι περιπέτειες της Ελλάδας θα έχουν παρόμοια κατάληξη με αυτή του Οδυσσέα. Υπάρχουν πράγματι ενδείξεις ανάκαμψης, κυρίως από τον μεγάλο αριθμό τουριστών που συρρέει στα ελληνικά νησιά, όπως και στο Καστελόριζο. Η ανάπτυξη έχει επιστρέψει αν και μάταια. Οι πληγές παραμένουν παντού. Όπως οι Έλληνες γνωρίζουν πολύ καλά, μετά από τη μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων και τη σχεδόν 25% υποχώρηση του ΑΕΠ από το 2008, κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για «success story». Οι προβλέψεις του Γ. Παπανδρέου ήταν λανθασμένες και αυτό είναι το μάθημα του οκταετούς πόνου της Ελλάδας.

Μια καλή άποψη που θα πρέπει να τεθεί σχετικά με τις επίπονες διαδικασίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ότι μετασχηματίζουν φλεγμονώδη πολιτικά επιχειρήματα σε τεχνικά θέματα που καλούνται να εξομαλύνουν ανώνυμοι, απολιτικοί γραφειοκράτες. Όταν κάποτε οι χώρες πολεμούσαν για πόρους ή για εδάφη, τώρα η ένταξή τους σε μια ομάδα κρατών με κοινούς κανόνες οδηγεί τις διαφωνίες τους σε μακρές διαπραγματεύσεις που με τη σειρά τους καταλήγουν σε ανακοινώσεις που κανείς δεν διαβάζει. Πολύ βαρετό και ίσως λίγο αντιδημοκρατικό. Αλλά καλύτερο απ’ ό, τι προηγείτο.

Ωστόσο, υπάρχει κάτι ιδιοτελές σε αυτήν την υπόθεση. Η Ελλάδα δημιούργησε τα δικά της προβλήματα, αλλά ήταν σε μεγάλο βαθμό θεατής καθώς οι «λύσεις» επιβλήθηκαν από άλλους. Οι κανόνες των προγραμμάτων διάσωσής της αντικατόπτριζαν την εγκατάσταση της απόλυτης λιτότητας ως επίσημου δόγματος της ευρωζώνης. Και ήταν το θύμα της κακής πολιτικής καθώς και της πολιτικής εξουσίας. Ωστόσο, οι προβλέψεις για την ανάκαμψη της αποδείχθηκαν αμείλικτα αισιόδοξες, καθώς η λιτότητα που επισκέφθηκε στη χώρα, προκάλεσε, όπως ήταν εντελώς προβλέψιμο, την εμβάθυνση της ύφεσης και καθιστούσε τα χρέη της όλο και πιο αδύνατο να αποπληρωθούν. Ήταν ο πιο καταστροφικός τρόπος να φανταστεί κανείς. Τώρα, η Ελλάδα, που έχει απομείνει με ανεπαρκείς δημόσιες υπηρεσίες, πολύ υψηλούς φορολογικούς συντελεστές, αδύναμα θεσμικά όργανα και άθλια δημογραφικά στοιχεία, θα πρέπει να πετυχαίνει μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα (δηλαδή πριν από την καταβολή τόκων) για τις επόμενες τέσσερις δεκαετίες.

Αυτή είναι η μαγική σκέψη που μεταμφιέζεται ως πολιτική. Πολύ συχνά στη σημερινή Ευρώπη, τα οξεία προβλήματα δεν διαλύονται από αργυρούς διπλωμάτες, αλλά μάλλον μετατρέπονται σε χρόνιες ασθένειες που παραμένουν ανεκτές, έως ότου δεν είναι. Είναι αλήθεια ότι οι τραπεζικές μεταρρυθμίσεις και οι θεσμικές αλλαγές έχουν καταστήσει την ευρωζώνη πιο ανθεκτική. Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ, μία ερασιτεχνική ομάδα πρώην κομμουνιστών και καθηγητών που ανήλθαν στην εξουσία από τους απελπισμένους ψηφοφόρους το 2015, είδαν τη δική τους μαγική θεώρηση αντι-λιτότητας να συνθλίβεται γρήγορα. (Οι παράπλευρες απώλειες ήταν οι έλεγχοι κεφαλαίων που δεν έχουν ακόμη καταργηθεί, όπως παραπονιούνται οι ξενοδόχοι και οι εργαζόμενοι στις οικοδομές στο Καστελόριζο). Η Ελλάδα αποδείχθηκε ότι είχε απλή επιλογή: ένα καταστροφικό Grexit ή συνθηκολόγηση στους τιμωρητικούς όρους που απαιτούσαν οι πιστωτές της για να την κρατήσουν στο ευρώ.

Αλλά η αποτυχία της ευρωζώνης να καταρρεύσει εξέθρεψε τον εφησυχασμό. Τους τελευταίους έξι μήνες, εν μέσω ασυνήθιστα θετικών πολιτικών και οικονομικών συνθηκών, οι κυβερνήσεις δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν τη βούληση να δημιουργήσουν την άμυνα της ζώνης του ευρώ ενάντια στον επόμενο σοκ. Επίσης, δεν χρησιμοποίησαν το χώρο που τους παρείχαν οι μικρότεροι αριθμοί μεσογειακών διαβάσεων για να παράγουν μια μακροπρόθεσμη στρατηγική για το άσυλο. Αντ’ αυτού καταναλώθηκαν σε άσκοπη μάστιγα αντιπαραθέσεων για τις ποσοστώσεις. Οι πρόχειρες λύσεις στην Τουρκία και τη Λιβύη δεν μπορούν να διαρκέσουν για πάντα.

Αυτά τα ζητήματα συνεχίζονται για χρόνια, διαβρώνοντας την εμπιστοσύνη εντός και μεταξύ των χωρών. Όπως φαίνεται, οι κυβερνήσεις επιλέγουν την εύκολη διέξοδο. Είναι απλούστερο να περιφρονούν και να καθυστερούν παρά να σπάσουν τα ταμπού, όπως η διαγραφή του ελληνικού χρέους ή η σφυρηλάτηση μιας ενιαίας πολιτικής ασύλου. Ένα μάθημα, λοιπόν, από την κρίση στην Ελλάδα είναι ότι το ενιαίο νόμισμα είναι πιο δύσκολο να σπάσει απ’ ό,τι προέβλεπαν οι επικριτές του. Ένα άλλο θέμα είναι ότι η ΕΕ θα φτάσει στα άκρα, συμπεριλαμβανομένης και της εξαθλίωσης των δικών της μελών, για να αποφύγει τη λήψη σκληρών αποφάσεων.

Ασταθής αλλά ακόμα όρθια

Η ικανότητα της ΕΕ να αναβάλει δύσκολες αποφάσεις κάποτε ήταν δείγμα της ανθεκτικότητάς της, ή τουλάχιστον της ικανότητά της να διαχειρίζεται τις διαφωνίες. Αλλά σε έναν πιο απρόβλεπτο κόσμο, όπου η Ευρώπη αγωνίζεται κατά της αστάθειας εκτός των συνόρων της και κατά του λαϊκισμού στο εσωτερικό της, κινδυνεύει να γίνει η αδυναμία της.

Εναλλακτικά μοντέλα, από τον κινεζικό κρατικό καπιταλισμό έως τον κακοποιημένο εθνικισμό της Ρωσίας, είναι διαθέσιμα και κερδίζουν υποστηρικτές όταν οι ψηφοφόροι χάνουν την πίστη τους στο ευρωπαϊκό μοντέλο. Το νιώθεις ιδιαίτερα έντονα στο Καστελόριζο, μόλις 20 λεπτά από την αυταρχική Τουρκία του Ερντογάν. Αλλά η προειδοποίηση πρέπει να αντηχεί σε ολόκληρη την ήπειρο.

ΠΗΓΗ

By Νέα Πρωινή

Το "σπίτι του Ιωσήφ"!.......

Dimitris Mpolsevikos

ΡΑΦΗΝΑ

Τώρα θα την κάνω ...ακραία πολιτική την ανάρτηση,καθώς μετά απο συνομιλία με φίλη χίμηξαν οι μνήμες να με φάνε. Αλλωστε συγκεκριμένο δρόμο βάδιζα στην ζωή μου όλη,και αυτόν τον δρόμο.....γεμάτο αγκάθια,τον έμαθα απο την αγαπημένη μου θεία....την Σοφούλα μου,που με ανέστησε σαν μάνα και μου έδωσε όλα όσα έχω στην ψυχή μου και με ορίζουν!

Το βλέπετε αυτό το σπιτάκι;

Το λέμε το "σπίτι του Ιωσήφ"!...και σήμερα που ο Ιωσήφ δεν υπάρχει εδώ και χρόνια.

Είναι δίπλα στο κτήριο που σε άλλες φωτό είδατε,και κτισμένο πάνω σε δεξαμενή νερού καθώς υπήρχε....τώρα σταχτη κι αυτή,γεώτρηση 

Τον Ιωσήφ τον βρήκε η θείτσα πριν 30 χρόνια να περιφέρεται χωρίς ταυτότητα,χωρίς λεφτά,χωρίς σπίτι χωρίς ΜΝΗΜΗ!!!!!

Τον "μάζεψε" και του είπε να μείνει στο χτήμα.Στην αρχή έμενε σε ένα χώρο που είχε κλειστεί και έρχονταν σ/κ μαζί με τον θείο....είχαμε κάνει και Πασχα όλο το σόϊ και οι φίλοι εκεί.

Ο Ιωσήφ το μόνο που θυμόταν ήταν πως βρισκόταν στον Καναδά και είχε πολλά λεφτά τότε και μεγαλα αμάξια.Το πως βρέθηκε στην Ελλάδα δεν το θυμόταν.Ισως και το Ιωσήφ να μην ήταν το κανονικό όνομά του.Είχε απίστευτες γνώσεις πάνω σε πολλούς τομείς και όλοι ειχαμε την υποψία πως είχε οπωσδήποτε βγάλει πανεπιστήμιο.

Ο θείος Στράτος,που ήταν ένας απο τους καλύτερους εργολάβους της Αττικής,που με τα χέρια του έφιαξε τόσο την εκκλησία της Ραφήνας σε σχέδια του Κυδωνιάτη,αλλά και το εκκλησάκι του Αϊ Νικόλα που είναι πάνω απο το λιμάνι,με σχέδιο του ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΜΠΙΡΗ,ο Στράτος λοιπόν,συνταξιούχος χρόνια και ΠΑΝΤΑ κομμουνιστής,ο Στράτος που άφησε λωρίδες απο το δέρμα του στην Μακρόνησο,και την ακοή του απο το ξύλο με τους υποκόπανους στο κεφάλι απο τα φασιστικά σκυλιά,γιατί δεν ΥΠΕΓΡΑΦΕ....

Ο Στράτος,....αν και συνταξιούχος δεν καθόταν ήσυχος.Και είπε :Θα φιάξω ένα σπίτι στον Ιωσήφ να μένει!

Και το έφιαξε ολομόναχος με τέτοια αγάπη ,όπως είχε πάντα για την δουλειά του (γι αυτό ανέφερα και τους επώνυμους που σαν τον Στράτο δεν έβαζαν κανένα),το πρόσεξε με τέτοιες λεπτομέρειες στο εσωτερικό του,που εγώ αν και αρχιτέκτονας πάθαινα πλάκα!!!!

Ο Ιωσήφ έμενε σε αυτό το σπιτάκι ,του είχαν ψυγείο,κουζίνα και κάθε σ/κ η θείτσα του έφερνε φαγητό σε ταπεράκια για να έχει τις άλλες μέρες!!!!Γιατί σαν ήταν εκεί,ο Ιωσήφ έτρωγε πάντα μαζί τους στο τραπέζι στο "μεγάλο" σπίτι!Μέχρι που τον χτύπησε βραδυ στην δημοσιά ένα αυτοκίνητο και ηρθε η Σοφία αλαφιασμένη να τον πάει στο νοσοκομείο.Είχε πεθάνει ο Στράτος,αλλιώς θα έρχονταν μαζί.

Ταυτότητα δεν υπήρχε,ασφαλεια δεν υπήρχε,όλα τα εξοδα του νοσοκομείου η Σοφούλα μου!!!Πεθαίνει...και άντε να τον κηδέψεις!!!Πως?Με ποιό όνομα?Ποιά στοιχεία?Ποτε η Σοφούλα μου δεν κόλωνε.Μωρέ τους εκανε μια φασαρία....-σκυλι ρε ήταν ο Ανθρωπος να τον βάλετε σε ένα λάκκο σε μιά χωματερή?Ιωσήφ θα γράψουμε.....

Πέθανε ο Ιωσή μα το σπιτάκι είχε μείνει "δικό" του.

Πάντα λέγαμε όλοι μας....-το σπίτι του Ιωσήφ!!!

Τώρα έχουν πεθάνει και ο Στράτος και η Σοφούλα μου και η ψυχούλα του Ιωσήφ δεν έχει πια σπίτι!!!

Κι εγώ γυρίζω σε ένα τοπίο εφιαλτικό και δεν έχω και ΚΕΙΝΗ να μου λέει :

Δημήτρηηηη....τι είναι αυτά?ΕΜΕΙΣ δεν το βάζουμε κάτω.Τι κομμουνιστές είμαστε?

Είμαι εγώ όμως?......γιατί να κλαίω τότε

οχι για τα καμμένα

Για τις μνήμες μου

για όσα με εχουν στοιχειώσει κλαίω!!!

Γιατρός της Πολεμικής Αεροπορίας επανέφερε στη ζωή 7χρονο παιδί που κόντεψε να πνιγεί

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Μόλις έβγαλαν το παιδί στην παραλία όλοι πίστευαν πως ήταν νεκρό… Αλλά ένας καρδιολόγος κατάφερε με υπεράνθρωπες προσπάθειες να το επαναφέρει στη ζωή! Άξιος! 

Γιατρός της Πολεμικής Αεροπορίας σώζει παιδί επτά ετών από το θάνατο.

Το περασμένο Σάββατο σε παραλία στο Λαγονήσι, ένα αγοράκι έμεινε στο βυθό της θάλασσας αρκετά λεπτά της ώρας! Μόλις το έβγαλαν στην παραλία όλοι πίστευαν πως ήταν νεκρό.

Ο καρδιολόγος της ΠΑ Βασίλης Ντούνης του 251 ΓΝΑ,που βρισκόταν στην παραλία έσπευσε να του δώσει τις πρώτες βοήθειες. Κατόρθωσε με υπεράνθρωπες προσπάθειες να επαναφέρει το παιδί στη ζωή!

Το παιδί γλίτωσε και μεταφέρθηκε στην ΜΕΘ του Αγλαϊα Κυριακού. Εξακολουθεί να νοσηλεύεται εκτός ΜΕΘ.

_________
https://viralgreece.eu/giatros-tis-polemikis-aeroporias-epanefere-sti-zoi-7chrono-paidi-poy-kontepse-na-pnigei

ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΙ ΣΕ ΚΛΟΙΟ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΟΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 40 ΧΡΟΝΙΑ !!!

Η "ΑΝΑΠΤΥΞΗ" ΕΡΧΕΤΑΙ...
Σε ένα σπιράλ φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού εγκλωβίζονται οι συνταξιούχοι για τα επόμενα τουλάχιστον 40 χρόνια, καθώς, κυρίως λόγω του 3ου μνημονίου και των συνεπειών του στο ύψος των συντάξεων, η Ελλάδα επιτυγχάνει να μειώσει τη συνταξιοδοτική δαπάνη ως ποσοστό του ΑΕΠ από 17,3% το 2016 στο 10,6% το 2070.

Μάλιστα, αν και η στρατηγική των περικοπών στις συντάξεις χαρακτηρίζει και τα τρία μνημόνια που εφαρμόστηκαν στη χώρα από το 2010 μέχρι σήμερα, στο κοινωνικο-ασφαλιστικό μας σύστημα το 3ο μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ φαίνεται ότι έχει τις πλέον «καταστροφικές» συνέπειες στα εισοδήματα των συνταξιούχων. Κάτι που παραδέχεται και η Εθνική Αναλογιστική Αρχή, στη δική της μελέτη, αποδεικνύοντας ότι ο… συντελεστής βαρύτητας της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης που εφαρμόστηκε σταδιακά από το 2015 (αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης) έως το 2017 (περικοπή των συντάξεων έως 18% από το 2019, μέσω της προσωπικής διαφοράς) ήταν καθοριστικός στον δραστικό περιορισμό της σχετικής δαπάνης. 

Συγκεκριμένα, συγκρίνοντας τις συνέπειες των νέων μέτρων σε σχέση με αυτά που ίσχυαν το 2015 (νόμος 3863 που ψηφίστηκε το 2012, έμεινε γνωστός ως νόμος Λοβέρδου-Κουτρουμάνη και θα εφαρμοζόταν πλήρως από το 2017), η ανεξάρτητη αρχή διαπιστώνει τα εξής: Με το παλαιό σύστημα (Ageing report 2015) η συνταξιοδοτική δαπάνη, από 15,6% το 2016, θα έπεφτε σε 14,4% το 2030 και θα διατηρούνταν πέριξ του 14% έως το 2060. Με το νέο (Ageing report 2018) η δαπάνη,, από 17,3% που τελικά έφθασε το 2016, πέφτει στο 12% το 2030, φθάνει σε 11,5% το 2060, ενώ μειώνεται και έως το 10,6% δέκα χρόνια μετά. 

Η βαρύτητα των μακροοικονομικών παραδοχών στη «θεαματική» αυτή μείωση της δαπάνης είναι της τάξης του 30%, ενώ οι αλλαγές που θεσμοθετήθηκαν «βαραίνουν» κατά 70% το τελικό αποτέλεσμα. 

Το οποίο οδηγεί, όπως αποδεικνύεται στην τελευταία έκθεση της Ε.Ε. (Ageing report 2018), σε μια κάθετη και βίαιη μείωση της μέσης σύνταξης ως ποσοστό του μέσου μισθού. Μάλιστα, η μείωση αυτή είναι η μεγαλύτερη που επιτυγχάνεται στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία επισημαίνει ότι ο δείκτης των δημόσιων συνταξιοδοτικών παροχών αναμένεται να μειωθεί στη χώρα μας περισσότερο από 35 μονάδες μεταξύ 2016 και 2070, με αποτέλεσμα από περίπου 80% να προσεγγίζει το 45%. Η Ε.Ε., μάλιστα, χαρακτηρίζει αυτά τα μεταρρυθμιστικά μέτρα, που υιοθετήθηκαν πρωτίστως για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής βιωσιμότητας των συνταξιοδοτικών συστημάτων, «πολιτικά δύσκολα» και παραδέχεται ότι οι προβολές ισχύουν στο πλαίσιο της υπόθεσης «χωρίς αλλαγή πολιτικής». Αφήνει μάλιστα ανοικτό ένα «παραθυράκι», εάν υπάρχει ενδεχόμενο οι συντάξεις να θεωρηθούν στο μέλλον «πολύ χαμηλές», να εφαρμοστεί υψηλότερη τιμαριθμική αναπροσαρμογή… 

Είναι χαρακτηριστική –και για κάποιους υποκριτική– η αναφορά της Ε.Ε., σε επίσης πρόσφατη έκθεσή της για την επάρκεια των συντάξεων, ότι ειδικά στην Ελλάδα οι συνταξιούχοι κινδυνεύουν εξαιτίας των μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής πολύ περισσότερο να περάσουν το κατώφλι της φτώχειας από τους συνταξιούχους στις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε., καθώς παράλληλα επισημαίνουν ότι τα μέτρα που ελήφθησαν (νόμος Κατρούγκαλου, μείωση των παλαιών συντάξεων έως 18%, κατάργηση ΕΚΑΣ κ.ά.) είναι απόλυτα αναγκαία για την επίτευξη των στόχων οικονομικής ανάπτυξης και πρωτογενών πλεονασμάτων. 

Οι συνέπειες των «δυσβάστακτων», πλην όμως «αναγκαίων» για τη διάσωση του ασφαλιστικού, μεταρρυθμίσεων θα φανούν άμεσα. Σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο η προβλεπόμενη μείωση των συντάξεων μέχρι 18% από 1/1/2019 θα οδηγήσει σε ανησυχητική μείωση του εισοδήματος και της ζήτησης περίπου 3 εκατ. συνταξιούχους. Η «φτωχοποίηση» των συνταξιούχων θα επιτευχθεί μέσω της μείωσης της δαπάνης κατά 1,8 δισ. τον χρόνο. Στην πράξη η μέση μηνιαία σύνταξη, από 722 ευρώ σήμερα, θα διαμορφωθεί στο επίπεδο των 480 ευρώ. Παράλληλα, η μείωση του αφορολογήτου στο επίπεδο των 5.685 ευρώ (ετήσια μείωση του εισοδήματος των φορολογουμένων κατά 1,8 δισ. ευρώ) από 1/1/2020 ισοδυναμεί με αύξηση του φόρου από 50 έως 650 ευρώ, γεγονός που θα μειώσει το επίπεδο της μέσης μηνιαίας σύνταξης στο επίπεδο των 450 ευρώ. 

Σε μεγάλη υλική στέρηση το 15,2% των ηλικιωμένων το 2016 

Σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση της Κομισιόν για την επάρκεια των συντάξεων, ο ρυθμός της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού των ατόμων ηλικίας 65 ετών μειώθηκε κατά 6,1 ποσοστιαίες μονάδες εν μέσω της κρίσης, ήτοι από 28,1% το 2008 σε 22% το 2016 (έναντι 35,6% του συνολικού πληθυσμού 2016). Βέβαια, σε σοβαρή υλική στέρηση το 2016 βρισκόταν το 15,2% των ηλικιωμένων, ποσοστό ελαφρώς υψηλότερο από το αντίστοιχο ποσοστό των ατόμων ηλικίας 75+ (14,8%), όμως σημαντικά χαμηλότερο από το σοβαρό ποσοστό υλικής υποβάθμισης του συνολικού πληθυσμού (22,4%). Να σημειωθεί βέβαια ότι, την ίδια στιγμή, το ποσοστό των ατόμων ηλικίας 65 ετών και άνω που ανέφεραν ανεκπλήρωτες ανάγκες για ιατρική περίθαλψη αυξήθηκε κατά 6,7 μονάδες βάσης, κατά την περίοδο 2008-2016 και από 9,9% το ποσοστό εκτινάχθηκε στο 16,6%. 

Οι άνδρες ηλικίας 65 ετών το 2015 εκτιμάται ότι θα ζουν σε υγιή κατάσταση για 7,9 έτη, ενώ οι γυναίκες ηλικίας 65 ετών αναμένεται να ζουν σε υγιή κατάσταση για 7,5 χρόνια. Μάλιστα, οι συντάκτες της έκθεσης της Κομισιόν επισημαίνουν πως η χειροτέρευση της κατάστασης υγείας των ηλικιωμένων τα τελευταία χρόνια είναι αποτέλεσμα μιας παρατεταμένης κρίσης, μαζί με τη μείωση των δημόσιων δαπανών για την Υγεία και τις σημαντικές περικοπές του διαθέσιμου εισοδήματος. 

ΠΗΓΗ: kathimerini.gr
https://www.kinima-ypervasi.gr/2018/06/40_12.html

Παρουσίαση του βιβλίου, του Κώστα Λάμπου, "Η γέννηση και ο θάνατος της ατομικής ιδιοκτησίας"

ΕΚΔΗΛΩΣΗ - ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ   Το Πολιτιστικό Κέντρο Εργαζομένων ΑΤΕ-Πειραιώς ο Σύλλογος Συνταξιούχων ΑΤΕ και ο συνάδελφος συγγραφέας Κώστας Λάμπος σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου "Η γέννηση και ο θάνατος της ατομικής ιδιοκτησίας" Πέμπτη, 31 Μαΐου 2018, και ώρα 18.00 στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του ΣΕΤΑΠ Αμερικής 10, Αθήνα 3ος όροφος Το νέο βιβλίο του Κώστα Λάμπου, όπως και όλα τα προηγούμενα, ξεχωρίζει καθώς γυρίζει τη συζήτηση στα πλέον θεμελιώδη ζητήματα του πολιτισμού μας. Πώς ο πλανήτης έφτασε στη σημερινή οικονομική και περιβαλλοντική κρίση; Γιατί υπάρχουν οι μεγάλες εισοδηματικές ανισότητες που παρατηρούνται στον κόσμο; Ποια είναι η αιτία της αυξανόμενης βίας σε ατομικό και κρατικό επίπεδο; Σ’ αυτά καθώς και σε άλλα καίρια ερωτήματα, απαντά ο συγγραφέας μέσα από τις σελίδες του βιβλίου θεωρώντας ως αιτία τους το θεσμό της Ατομικής Ιδιοκτησίας και ιδιαίτερα της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, από τους σημαντικότερους της σύγχρονης κοινωνικής μας οργάνωσης και της κουλτούρας που την συνοδεύει. Ένα βιβλίο, εύστοχο και αντισυμβατικό, γραμμένο με αίσθημα ευθύνης απέναντι στον αναγνώστη, που θα προβληματίσει και θα προκαλέσει συζητήσεις. Ένα βιβλίο που αξίζει να ξεφυλλίσουμε παρέα.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι: Γιώργος Γιαννόπουλος, Γεωπόνος, Συγγραφέας Γιάννης Καζάκος, Οικονομολόγος, Γ.Γ. ΠΟΚΕΑΤΕΠ Βασιλική Μελέτη, Οικονομολόγος, Μέλος Δ.Σ. ΠΟΚΕΑΤΕΠ ο συγγραφέας του βιβλίου, Δρ. Κ. Λάμπος ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ Η παρουσία σας θα μας τιμήσει

Για πληροφορίες  και δηλώσεις συμμετοχής στους συναδέλφους: ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ:  κιν. 6979287422 & MeletiV@piraeusbank.gr ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΖΑΚΟ: κιν. 6973697255 & ykazakos@gmail.com

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                           O ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΜΑΡΑ ΧΑΝΤΖΑΚΟΥ                                  ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΖΑΚΟΣ ~~~~~~~~~~   ΔΕΊΤΕ:       Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΩΣ ΗΘΙΚΗ - Γράφει ο Φώτης Καγγελάρης Συμβολή στην παρουσίαση του βιβλίου  του Κώστα Λάμπου «Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ» εκδ. Κουκκίδα, https://tetradia-social-sciences.blogspot.gr/