Ο ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ των υψηλών πλεονασμάτων...
Ο προϋπολογισμός που ψηφίστηκε προχθες ταυτίζεται με την έναρξη της εποχής των πλεονασμάτων 3,5% του ΑΕΠ. Μάλιστα, βασιλικότεροι του… βασιλέως προβλέπουν στον νέο προϋπολογισμό πλεονάσματα μεγαλύτερα, της τάξης των 3,82%. Δηλαδή είναι σαν να παραδέχεται η κυβέρνηση ότι θα πάρει μέτρα περισσότερα και μεγαλύτερα αυτών των μνημονιακών στόχων. Επιτέλους κυριαρχεί μία… ιδιοκτησιακή λογική του μνημονίου, δηλαδή η κυβέρνηση το κάνει δικό της. Με αυτή την έννοια δεν προβλέπονται και άλλα μέτρα πέραν αυτών που έχουν προ… προβλεφθεί από το δεύτερο μνημόνιο ακόμα. Χωρίς αυτό να σημαίνει -κάθε άλλο- πως δεν θα υπάρξει συνέχεια.
Το κόστος των μέτρων αυτών, ύψους 1,86 δισ., θα κληθούν να καλύψουν κατά βάση οι εργαζόμενοι αφού η κατάργηση της έκπτωσης ιατρικών δαπανών, η αύξηση της παρακράτησης φόρου μισθωτών, η μείωση κατά 50% του πετρελαίου θέρμανσης θα αποτελέσουν το βασικό αγκωνάρι των εσόδων αυτών. Για παραπλάνηση φιγουράρει και η κατάργηση του πρόσθετου αφορολόγητου των βουλευτών...
Είναι χαρακτηριστικό ότι το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων κρατιέται σταθερά παγωμένο στο 1 δισ. (στην αρχή των μνημονίων ήταν 2,5 δισ.).
Οι συνολικές περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες το 2018 θα ανέλθουν στο ιλιγγιώδες ποσό των 1,6 δισ. (!) ενώ σε αυτές περιλαμβάνεται περίπου μισό δισ. περικοπών στον τομέα της υγείας! Προβλέπεται μάλιστα μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης κατά 3%, κατά 9,5% στις παροχές ασθενείας του ΕΟΠΥΥ και κατά 24% στις κρατικές δαπάνες για νοσοκομεία.
Να μην προσθέσουμε εδώ την περικοπή κατά 75% των δαπανών για ΕΚΑΣ, την κατά 20% νέα μείωση των επικουρικών συντάξεων και κατά 25% των νέων κύριων συντάξεων και την αύξηση των εισφορών των αγροτών από το 14% στο 16%.
Είναι φανερό πως πρόκειται για έναν ορυμαγδό στο λαϊκό εισόδημα και στις κοινωνικές δαπάνες, που δεν έχει μεταπολεμικό ιστορικό προηγούμενο. Αλλά μήπως ακόμα και έτσι είναι εξασφαλισμένοι οι στόχοι του προϋπολογισμού;
Η λεγόμενη υπερφολόγηση είχε ως αποτέλεσμα οι δύο τελευταίοι μήνες όσον αφορά τα έσοδα να κλείσουν με μειώσεις στόχων αξιοσημείωτες. Εν πάση περιπτώσει, η κυβέρνηση αναμένει πως με ένα γενικό φορολογικό «σκούπισμα» θα αυξηθούν τα φορολογικά έσοδα.
Όσον αφορά τις προοπτικές όμως του προϋπολογισμού, κυρίως τις αναπτυξιακές, τα πράγματα είναι πιο σκούρα. Πρώτο, γιατί θα πρέπει από αυτόν τον προϋπολογισμό ένα μέρος των πλεονασμάτων να κατευθυνθεί στη δημιουργία ικανού ταμειακού αποθέματος για την περίφημη έξοδο στις αγορές. Δεύτερο, γιατί η επικράτηση ομαλών συνθηκών στο γεωπολιτικό και οικονομικό περιβάλλον δεν είναι καθόλου δεδομένη, το αντίθετο. Και… τρίτο, γιατί στον ίδιο τον προϋπολογισμό είναι πολύ προσεκτικά διατυπωμένοι στην εισηγητική έκθεση για το χρέος οι σχετικοί στόχοι: Τα χρήματα που πρέπει να συγκεντρώσει η κυβέρνηση για το ταμείο της εξόδου στις αγορές ανεβάζουν το χρέος της γενικής κυβέρνησης στο 179,8% του ΑΕΠ. Γι' αυτό και… στραβοκαταπίνοντας η κυβέρνηση έχει αποδεχτεί στο εισηγητικό κείμενο την έκφραση για μέτρα που αφορούν το χρέος «εφόσον αυτά κριθούν απαραίτητα».
Δείγμα ήδη παίρνουμε με τον νέο ΚΟΚ, που καταργεί την έκπτωση της πληρωμής του προστίμου κατά το πρώτο δεκαήμερο και διώκει τη… μούντζα. Αν και οι κυβερνήσεις περισσότερο φοβούνται και ποινικοποιούν τις μούντζες που μετασχηματίζονται σε σφιγμένες γροθιές…
Πηγή: https://antigeitonies.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου